Jednoosobowa działalność gospodarcza (JDG) to jedna z najczęściej wybieranych form prowadzenia biznesu w Polsce. Jej popularność wynika z uproszczonych procedur rejestracyjnych, niskich kosztów początkowych oraz możliwości samodzielnego zarządzania. Jednak z prowadzeniem działalności wiąże się też obowiązek wyboru formy opodatkowania, który ma bezpośredni wpływ na wysokość obciążeń fiskalnych, sposób prowadzenia dokumentacji księgowej, a także dostępność ulg podatkowych.
Przedsiębiorcy mają do dyspozycji trzy główne formy opodatkowania: skalę podatkową, podatek liniowy oraz ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Wybór odpowiedniej formy powinien być poprzedzony analizą charakteru działalności, przewidywanych dochodów i kosztów oraz preferencji dotyczących rozliczeń z urzędem skarbowym.
W tym artykule wyjaśniamy, czym się różnią i jak wybrać najkorzystniejszą formę PIT dla swojej działalności
1. Skala podatkowa (zasady ogólne)
Skala podatkowa to najbardziej uniwersalna forma opodatkowania, która obowiązuje niejako „z automatu”, jeśli przedsiębiorca nie zadeklaruje innego sposobu rozliczania. Dochód opodatkowany jest według progresywnych stawek:
- 12% dla dochodu do 120 000 zł rocznie,
- 32% od nadwyżki ponad 120 000 zł.
Dodatkowo obowiązuje kwota wolna od podatku – wynosi ona nadal 30 000 zł. W praktyce oznacza to, że przy dochodzie do tej wysokości przedsiębiorca nie płaci podatku PIT w ogóle.
Zalety skali podatkowej:
- Możliwość rozliczania się wspólnie z małżonkiem lub jako osoba samotnie wychowująca dziecko – co bywa szczególnie korzystne, jeśli jedna ze stron ma niskie dochody lub ich brak.
- Dostęp do licznych ulg i odliczeń, takich jak ulga na dzieci, ulga rehabilitacyjna, termomodernizacyjna, internetowa czy ulgi prorozwojowe (np. na robotyzację, badania i rozwój).
- Rozliczanie kosztów uzyskania przychodu, co pozwala na realne obniżenie podstawy opodatkowania.
Wady skali podatkowej:
- Wyższa efektywna stawka podatkowa po przekroczeniu progu 120 000 zł – może oznaczać istotny wzrost obciążeń.
- Wymóg prowadzenia księgi przychodów i rozchodów (KPiR) lub pełnej księgowości przy przekroczeniu określonych progów przychodów.
Osoby rozliczające się na zasadach ogólnych składają PIT-36.
2. Podatek liniowy – 19%
Podatek liniowy to atrakcyjna opcja dla przedsiębiorców osiągających wysokie dochody, którzy nie korzystają z ulg ani nie potrzebują wspólnego rozliczenia z małżonkiem. Niezależnie od wysokości dochodu, stawka podatku wynosi 19%.
Kiedy opłaca się podatek liniowy?
Zwykle jest korzystny przy dochodach przekraczających ok. 120–150 tys. zł rocznie, kiedy wejście w drugi próg skali podatkowej (32%) staje się nieuniknione, a jednocześnie przedsiębiorca nie może lub nie chce korzystać z ulg podatkowych.
Zalety podatku liniowego:
- Stała, stosunkowo niska stawka 19%, niezależna od poziomu dochodu.
- Możliwość rozliczania kosztów uzyskania przychodu, podobnie jak przy skali podatkowej.
- Przejrzystość i przewidywalność wysokości podatku, co ułatwia planowanie finansowe.
Wady podatku liniowego:
- Brak prawa do kwoty wolnej od podatku – podatek płaci się od pierwszej złotówki zysku.
- Brak możliwości wspólnego rozliczenia z małżonkiem lub jako samotny rodzic.
- Brak dostępu do większości ulg podatkowych, co może być niekorzystne dla osób wychowujących dzieci czy inwestujących w rozwój ekologiczny.
Przedsiębiorcy rozliczający się podatkiem liniowym składają zeznanie podatkowe PIT-36L.