Jak wypełnić PIT/D: przewodnik krok po kroku

Pole

Jak uzupełnić

1 - 2

To pole służy do identyfikacji podatnika i decyduje, czy w formularzu wpiszesz NIP (10 cyfr) czy PESEL (11 cyfr). NIP podają zazwyczaj przedsiębiorcy i osoby używające go w rozliczeniach podatkowych, natomiast PESEL - osoby fizyczne nieprowadzące działalności. Po wyborze właściwego numeru trzeba przekreślić drugą opcję, aby nie było wątpliwości. Ważne, aby numer wpisać dokładnie, bez spacji i myślników, bo pomyłka może opóźnić rozliczenie. W wyjątkowych sytuacjach (np. cudzoziemiec bez NIP i PESEL) należy skontaktować się z urzędem skarbowym, który wskaże, jak się zidentyfikować.

3

W rubryce „Rok” trzeba wskazać okres podatkowy, którego dotyczy składane rozliczenie - czyli ten, za który ujmujesz osiągnięty dochód lub poniesioną stratę z działalności gospodarczej. Dla przykładu: przygotowując zeznanie za 2025 rok, w tym miejscu wpisujesz właśnie „2025”. To pole ma kluczowe znaczenie, ponieważ przyporządkowuje wszystkie podane w formularzu wartości przychodów, kosztów i dochodów do właściwego roku podatkowego.

4 - 5

Nazwisko i imię podatnika.

6

Data urodzenia podatnika.

7 - 8

Nazwisko i imię małżonka.

9

Data urodzenia podatnika.

Pole

Jak uzupełnić

10

W tym polu wpisujesz całkowitą kwotę odsetek zapłaconych w roku podatkowym, które kwalifikują się do tzw. ulgi odsetkowej na zasadzie praw nabytych; chodzi o raty odsetkowe (nie spłatę kapitału). Do odliczenia kwalifikują się wyłącznie odsetki związane z kredytem/pożyczką zaciągniętym na cele mieszkaniowe i spełniającym warunki określone przepisami. Wpisana kwota powinna być potwierdzona dokumentami wystawionymi przez bank lub SKOK — wyciągami, zaświadczeniem o odsetkach lub innymi dowodami płatności; zachowaj pełną dokumentację. Nie wliczaj w tej pozycji prowizji, kosztów administracyjnych ani spłaty kapitału — tylko część odsetkową rat. Jeśli po raz pierwszy korzystasz z tej ulgi, sprawdź, czy musisz dołączyć dodatkowe oświadczenie/załącznik (np. odpowiednie oświadczenie o prawie nabytym); brak takiego oświadczenia może uniemożliwić odliczenie. Warto zapisać dokładne źródła obliczenia (np. numer umowy kredytowej, okres spłat, suma odsetek z dokumentów bankowych), aby przy ewentualnej kontroli móc szybko udokumentować prawo do odliczenia.

11

To pole używają podatnicy, którzy rozliczają się na zasadzie ryczałtu (PIT-28) i mają prawo przenieść część wydatków mieszkaniowych/odsetkowych do rubryki dotyczącej przychodu w tym zeznaniu; wpisujesz tu kwotę z pola 10, która ma być odliczona od przychodu w PIT-28, zgodnie z instrukcją. Jeśli Twoje przychody podlegające ryczałtowi obejmują np. najem opodatkowany ryczałtem i przepisy pozwalają na odliczenie danej części od przychodu, wpisz tutaj odpowiednią sumę dokumentowaną fakturami i zaświadczeniami z banku. Jeżeli nie rozliczasz się według PIT-28, pole 11 pozostaw puste lub wpisz 0 — nie przenosząc tej kwoty do PIT-36/PIT-37. Przy wypełnianiu zwróć uwagę, że sposób ujęcia odliczenia (od przychodu vs. od dochodu) zmienia rachunek podatkowy, dlatego wpisy muszą być zgodne z formą rozliczenia, którą wybrałeś. Przechowuj dowody (wyciągi, zaświadczenia) oraz ewentualne instrukcje banku, bo urząd może poprosić o weryfikację zasadności przeniesienia kwoty do PIT-28.

12

W polu 12 wpisujesz tę część kwoty z pola 10, którą chcesz odliczyć od dochodu w zeznaniu rozliczanym na zasadach ogólnych (PIT-36) albo w rozliczeniu podatnika rozliczającego się jak PIT-37, o ile przepisy i Twoja sytuacja na to pozwalają. W praktyce większość podatników korzystających z ulgi odsetkowej będzie przenosić odpowiednią część odsetek właśnie do PIT-36/PIT-37 — dlatego ważne jest, aby kwota odpowiadała dokumentom bankowym i zasadom odliczeń. Jeżeli część odsetek ma być wykorzystana w PIT-28 (pole 11), tu wpisz tylko to, co pozostaje do odliczenia od dochodu; sumy w polach 11 i 12 nie powinny przekraczać pola 10. Upewnij się, że sposób przyporządkowania (od przychodu czy od dochodu) jest zgodny z Twoją formą opodatkowania i z instrukcją formularza; błędne przeniesienie może wymagać korekty zeznania. Przechowuj dokumenty potwierdzające wysokość odsetek oraz dowody na cel kredytu (umowa kredytowa), bo urząd może je weryfikować podczas kontroli.

13

Pole 13 jest wykorzystywane przy tzw. wniosku małżonków (gdy małżonkowie składają odrębne zeznania) i służy do wskazania części kwoty z pola 11, którą przypisuje się do pierwszego małżonka (podatnika). Jeśli małżonkowie zdecydowali się podzielić prawo do odliczenia, to w tym miejscu wpisujesz kwotę, którą deklarujesz do odliczenia w swoim odrębnym PIT-28. Podział powinien być dokonany w sposób zgodny z porozumieniem małżonków i z dokumentacją — warto zapisać umowę podziału lub notatkę dla własnych akt. Jeżeli rozliczacie się wspólnie (zeznanie wspólne), to pole 13 pozostaje puste, bo odliczenie wykazywane jest w zeznaniu wspólnym; używa się go tylko przy odrębnym rozliczeniu małżonków. Pamiętaj, że suma wpisów w polach 13 i 14 powinna równać się kwocie z pola 11; niespójność wymaga korekty i może skłonić urząd do wyjaśnień.

14

W polu 14 wpisujesz część kwoty z pola 11 przypadającą na drugiego małżonka, jeśli oboje decydujecie się na odrębne zeznania i na rozdzielenie prawa do odliczenia. Kwota powinna być ustalona wspólnie i odpowiadać dokumentacji oraz porozumieniu małżonków — w praktyce często dzieli się ją procentowo lub według faktycznych wpłat do spłaty kredytu. Jak wyżej: suma pól 13 i 14 musi dawać wartość z pola 11; inaczej formularz będzie niespójny i może wymagać korekty. Jeżeli małżonkowie nie rozdzielają odliczenia (np. rozliczają się wspólnie), pole 14 pozostaje puste. Przechowujcie dowód porozumienia dotyczącego podziału, ponieważ urząd może żądać wyjaśnień przy weryfikacji rozliczenia.

15

Pole 15 służy do wykazania części kwoty z pola 12 przypadającej na podatnika (pierwszego z małżonków) w sytuacji, gdy małżonkowie składają odrębne zeznania PIT-36 lub PIT-37 i podzielili między siebie prawo do odliczenia. Wpisujesz tutaj tę część, którą chcesz uwzględnić w swoim odrębnym rozliczeniu (od dochodu), pamiętając, że suma pól 15 i 16 powinna odpowiadać kwocie z pola 12. Przy ustalaniu podziału warto kierować się faktycznym udziałem w spłacie kredytu lub innym uzgodnieniem, i dokumentować tę zasadę (np. kopie przelewów, oświadczenie). Jeśli składacie zeznanie wspólne, pola 15 i 16 nie są używane — odliczenie wykazuje się w zeznaniu wspólnym. Upewnij się, że przenoszenie kwoty do PIT-36/PIT-37 jest zgodne z pozostałymi danymi w formularzu i z załącznikami bankowymi.

16

Pole 16 to miejsce na wpisanie części kwoty z pola 12 przypadającej na drugiego małżonka, gdy składa on odrębne zeznanie i razem z Tobą zdecydowaliście o podziale odliczenia. W praktyce pole to służy do precyzyjnego rozdzielenia ulgi między małżonków i umożliwia obu stronom skorzystanie z odliczenia odpowiednio do zadeklarowanej części. Ponownie: suma pól 15 i 16 powinna być równa wartości z pola 12; niezgodność wymaga wyjaśnień lub korekty. Zachowaj dokumenty potwierdzające taką alokację (np. umowy, dowody wpłat), bo urząd może zażądać dowodu podziału. Jeśli nie stosujecie podziału (wybieracie wspólne rozliczenie), pole 16 pozostaje puste, a odliczenie wykazać trzeba w zeznaniu wspólnym.

17

W tym polu należy krótko określić rodzaj wydatków mieszkaniowych, które wykazujesz w polu 18 (np. „odsetki od kredytu mieszkaniowego - ulga na prawach nabytych”, „wkład budowlany do spółdzielni”, „koszty remontu adaptacyjnego”, „zakup lokalu/deweloperski” itp.). Opis powinien być wystarczająco precyzyjny, aby urząd mógł na podstawie etykiety zrozumieć charakter wydatku bez potrzeby oglądania wszystkich dokumentów od razu. Wybieraj sformułowania zgodne z dokumentacją (np. użyj tego samego terminu, który występuje w umowie kredytowej lub fakturach), ponieważ niespójność nazewnictwa utrudnia weryfikację. Jeżeli wykazujesz kilka różnych rodzajów wydatków, możesz podać je oddzielnie lub dodać krótką adnotację „wielorakie - patrz dokumenty”, pamiętając, że szczegóły muszą się zgadzać z załączoną dokumentacją. Staraj się unikać ogólników typu „inne wydatki” bez doprecyzowania, bo może to wywołać dodatkowe pytania urzędu.

18

W polu 18 wpisujesz łączną kwotę kwalifikowalnych wydatków mieszkaniowych poniesionych w roku podatkowym, z uwzględnieniem obowiązujących limitów odliczenia; chodzi o wydatki inne niż te ujęte w części B.1 (np. odsetki), jeśli takie reguły mają zastosowanie. Kwoty muszą być wykazane brutto i poparte dowodami: fakturami, zaświadczeniami z banku, umowami notarialnymi czy wyciągami bankowymi potwierdzającymi płatności. Jeśli ustawowe przepisy przewidują limit odliczeń (np. limit roczny lub limity dotyczące określonych rodzajów wydatków), w tej rubryce wpisujesz tylko kwotę mieszczącą się w limicie — nadwyżka nie jest tu ujmowana. Przed wpisaniem sprawdź, które elementy faktycznie kwalifikują się do odliczenia w Twojej sytuacji (np. czy dany wydatek dotyczy celów mieszkaniowych zgodnie z definicją w przepisach). Zachowaj też kolejność i szczegóły dokumentów (data, tytuł płatności, numer umowy), ponieważ urząd może zażądać ich okazania.

19

To pole służy do wykazania części odliczeń z lat poprzednich, które nie mogły zostać wykorzystane z powodu braku podstawy (np. brak dochodu lub zbyt niski dochód w tamtym roku) i które zgodnie z przepisami możesz przenieść i wykorzystać teraz; wpisujesz tu sumę tych „niewykorzystanych” odliczeń. W praktyce dotyczy to przypadków, gdy w poprzednich latach przysługiwała Ci możliwość odliczenia wydatków, ale z uwagi na brak dochodu nie zostały one potrącone — jeżeli prawo przewiduje przeniesienie takiej nadwyżki, wpisujesz jej wartość tutaj. Upewnij się, że masz dokumentację oraz wcześniejsze zeznania potwierdzające istnienie tej niewykorzystanej kwoty (np. potwierdzenia, korekty, notatki bankowe), bo urząd może wymagać dowodu uprawniającego do przeniesienia. Zwróć uwagę na ograniczenia czasowe lub proceduralne (np. maksymalny okres przenoszenia), które wynikają z odrębnych przepisów — w razie wątpliwości skonsultuj się z doradcą podatkowym. Jeśli nie korzystasz z żadnych przeniesionych odliczeń, w tym polu wpisz 0.

20

Pole 20 zawiera prostą sumę: dodajesz kwotę z pola 18 (wydatki poniesione w roku) i pole 19 (niewykorzystane odliczenia z lat ubiegłych) — to łączna kwota, którą możesz rozliczyć w bieżącym roku podatkowym. Ta wartość jest punktem wyjścia do dalszego rozdzielenia odliczeń w zależności od formy opodatkowania (PIT-28 vs PIT-36/PIT-37) i to ona określa maksymalną sumę, którą możesz przenieść do właściwego zeznania. Przed przeniesieniem sprawdź dokładnie, czy suma nie przekracza żadnych ustawowych limitów i czy dokumenty potwierdzające poszczególne pozycje są kompletne. Jeżeli rozliczasz się wspólnie z małżonkiem lub dzielisz prawo do odliczenia, pamiętaj o spójności sum po podziale — suma części (pola 21 i 22) musi odpowiadać wartości z pola 20. W razie błędu w obliczeniach konieczna będzie korekta zeznania; dlatego warto sprawdzić sumowanie i zaokrąglenia przed wysłaniem deklaracji.

21

Pole 21 dotyczy podatników rozliczających się ryczałtem (PIT-28) i służy do wykazania tej części łącznej sumy (pole 20), którą chcesz odjąć od przychodu w zeznaniu PIT-28, jeżeli przepisy i Twoja sytuacja to umożliwiają. W praktyce nie każdy element z pola 20 nadaje się do odliczenia od przychodu — sprawdź, czy Twój rodzaj wydatku i forma opodatkowania uprawnia do takiego ujęcia; wpisana tutaj kwota zmniejszy podstawę opodatkowania przy ryczałcie zgodnie z obowiązującymi regułami. Jeśli nie rozliczasz się na PIT-28 lub nie masz prawa do odliczenia od przychodu, pole 21 pozostawiasz puste albo wpisujesz 0. Dokumentacja potwierdzająca uprawnienie do odliczenia od przychodu (np. faktury, umowy) powinna być przechowywana, ponieważ urząd może ją zażądać przy kontroli. Pamiętaj też, że kwota wpisana w polu 21 zmniejsza sumę dostępną do odliczenia od dochodu (pole 22) — suma pól 21 i 22 nie może przekroczyć pola 20.

22

Pole 22 to kwota, którą przenosisz do odliczenia od dochodu w zeznaniu na zasadach ogólnych (PIT-36) lub w deklaracji PIT-37; oblicza się ją jako różnicę między kwotą z pola 20 a częścią już wykorzystaną w polu 21 (czyli pole 22 = pole 20 − pole 21). Wpisana tutaj wartość obniży Twój dochód do opodatkowania i w rezultacie zmniejszy należny podatek, zgodnie z zasadami obowiązującymi przy skali podatkowej lub podatku liniowym tam, gdzie przepis to przewiduje. Przed przeniesieniem upewnij się, że suma pól 21 i 22 odpowiada polu 20, że kwoty są właściwie zaokrąglone oraz że posiadasz dowody dokumentujące poniesione wydatki i uprawnienie do odliczenia. Jeśli kwota w polu 22 wynika ze wspólnego rozliczenia małżonków lub z podziału prawa do odliczenia, zastosuj odpowiednie częściowe wpisy i dołącz ewentualne oświadczenia małżonków zgodnie z instrukcją formularza.

23

W polu 23 wpisujesz część kwoty z pola 21 (tj. tej części łącznej, którą przewidziano do odliczenia od przychodu w PIT-28), którą deklarujesz odliczyć w swoim odrębnym zeznaniu jako pierwszy małżonek. Dotyczy to wyłącznie sytuacji, gdy małżonkowie składają ODSEBNE PIT-28 i postanowili podzielić między sobą prawo do odliczenia; przy rozliczeniu wspólnym pola te pozostają puste. Kwota powinna odpowiadać rzeczywistemu podziałowi wynikającemu z porozumienia małżonków lub faktycznych wpłat (np. przelewy na konto kredytu) — urząd może zażądać dowodów potwierdzających, że dana część odliczenia faktycznie przysługuje Tobie. Upewnij się, że suma wpisów w polach 23 i 24 równa się wartości z pola 21; niespójność wymaga korekty i może spowodować wezwanie do wyjaśnień. Zachowaj wszystkie dokumenty potwierdzające wpłaty, umowy kredytowe i ewentualne porozumienie między małżonkami, żeby szybko udokumentować podział w razie kontroli.

24

W polu 24 wpisuje się część kwoty z pola 21 przypadającą na drugiego małżonka, który również składa odrębne zeznanie PIT-28. Podział powinien być ustalony zgodnie z porozumieniem i najlepiej poparty dokumentacją (dowody wpłat, oświadczenie małżonków), ponieważ urząd może wymagać potwierdzenia. Razem pola 23 i 24 muszą dać sumę pola 21; jeżeli tak nie jest, deklaracja będzie niespójna i wymaga korekty. Jeżeli małżonkowie rozliczają się wspólnie lub nie korzystają z PIT-28, to pole 24 pozostaje puste. W praktyce dobrym zwyczajem jest sporządzenie krótkiego pisemnego porozumienia (np. notatka z datą i podpisami) określającego zasadę podziału — ułatwia to wyjaśnienia przy ewentualnej weryfikacji.

25

Pole 25 służy do wykazania części kwoty z pola 22 (czyli tej części łącznej przeznaczonej do odliczenia od dochodu w PIT-36 lub PIT-37), którą przypisujesz sobie jako podatnik, gdy małżonkowie składają odrębne zeznania. Kwota powinna odpowiadać rzeczywistej części odliczenia, jaką zamierzasz uwzględnić w swoim indywidualnym rozliczeniu; suma pól 25 i 26 musi równać się polu 22. W przypadku rozliczenia wspólnego pola 25/26 nie stosuje się — odliczenie wykazuje się w zeznaniu wspólnym. Dokumentuj swój udział (przelewy, potwierdzenia zapłat) i przechowuj umowę kredytową, bo to ułatwi wykazanie prawa do przypisanej części przy kontroli. Uważaj na poprawne zaokrąglenia i zgodność wpisów z danymi w pozostałych częściach formularza — błędy matematyczne są najczęstszą przyczyną wezwań z urzędu.

26

W polu 26 wpisujesz część kwoty z pola 22 przypadającą na małżonka, który składa odrębny PIT-36 lub PIT-37. To pole ma znaczenie tylko wtedy, gdy małżonkowie rozdzielili prawo do odliczenia i składają odrębne deklaracje; suma pól 25 i 26 powinna być równa wartości z pola 22. Przy podziale kierujcie się zasadą uczciwego rozdziału — najczęściej proporcjonalnie do wkładu w spłatę kredytu lub według innego pisemnie ustalonego porozumienia. Zachowajcie dokumenty potwierdzające, kto i kiedy poniósł poszczególne płatności (wyciągi bankowe, potwierdzenia przelewów), ponieważ to one będą podstawą do uznania przyznanego udziału. Jeśli dokonujecie rozliczenia wspólnego, pole 26 pozostaje puste.

Pole

Jak uzupełnić

27

W polu 27 wykazujesz kwotę odliczenia od podatku wynikającą z tzw. praw nabytych (np. dotyczących systematycznego gromadzenia oszczędności na rachunku mieszkaniowym lub innych historycznych ulg mieszkaniowych), jeżeli w Twojej sytuacji prawo do takiego odliczenia przysługuje. Wpisana kwota to bezpośrednie pomniejszenie należnego podatku (odliczenie od podatku, a nie od podstawy), więc jej poprawne określenie ma bezpośredni wpływ na ostateczną należność podatkową. Podstawą do wykazania tej kwoty muszą być dokumenty bankowe, umowy oszczędnościowe lub inne zaświadczenia poświadczające systematyczne wpłaty i spełnienie warunków ustawowych; przepisy dotyczące takich ulg bywają szczegółowe i ograniczają maksymalny limit odliczenia w skali roku. Zwróć uwagę, że wiele ulg na zasadzie praw nabytych ma konkretne wymagania formalne i limitowe oraz może dotyczyć tylko osób, które nabyły prawo w określonych latach — przed wpisaniem kwoty warto sprawdzić aktualne brzmienie przepisów lub potwierdzić uprawnienie na stronie Ministerstwa Finansów. W razie wątpliwości skonsultuj się z doradcą lub zajrzyj do oficjalnej instrukcji formularza, bo błędne ujęcie odliczenia od podatku może skutkować koniecznością korekty przy ewentualnej kontroli móc szybko udokumentować prawo do odliczenia.

28

Pole 28 służy do wykazania części odliczeń z poprzednich lat, które nie mogły zostać odliczone z powodu braku podstawy podatkowej w tych latach i które zgodnie z przepisami można przenieść i wykorzystać w bieżącym roku. Wpisujesz tu łączną kwotę „nienaruszonych” odliczeń, opartą na wcześniejszych zeznaniach i ewentualnych korektach, wraz z dokumentacją pokazującą pierwotne prawo do odliczenia i brak możliwości jego wykorzystania w roku powstania. Istotne jest, by mieć dowody (stare zeznania podatkowe, potwierdzenia, ewentualne decyzje urzędu), bo urząd ma prawo zweryfikować, że kwota rzeczywiście nie znalazła pokrycia w podatku w latach ubiegłych i że przeniesienie jest dopuszczalne. Pamiętaj o limitach czasowych i ilościowych na przenoszenie odliczeń — różne ulgi mają odrębne reguły co do tego, jak długo i w jakim zakresie można przenosić niezużyte odliczenia. Jeśli nie masz przenoszonych odliczeń, wpisz 0; jeśli masz wątpliwości co do zasad przeniesienia, sprawdź szczegóły w instrukcji formularza lub skonsultuj się z doradcą podatkowym.

29

W polu 29 wpisujesz łączną kwotę odliczeń od podatku, do których masz prawo w danym roku. To odliczenie to bezpośrednie zmniejszenie należnego podatku (nie podstawy opodatkowania), dlatego jego poprawne obliczenie ma natychmiastowy wpływ na kwotę do zapłaty lub zwrotu. Przed wpisaniem sprawdź dokładnie, które elementy wchodzą do tej sumy (np. prawa nabyte, przeniesione odliczenia z lat ubiegłych) i czy nie występują ustawowe limity, które ograniczają wysokość odliczenia. Kwoty wpisuj w złotych i groszach zgodnie z instrukcją formularza, pamiętaj o zaokrągleniach wymaganych przez urzędowe reguły. Zachowaj wszystkie dokumenty potwierdzające prawo do odliczenia (umowy, zaświadczenia bankowe, wcześniejsze zeznania), ponieważ urząd może zażądać ich okazania przy weryfikacji.

30

Tu wpisujesz tę część łącznego odliczenia (z pola 29), którą chcesz uwzględnić w deklaracji PIT-28. Pole dotyczy wyłącznie podatników rozliczających się ryczałtem (PIT-28) — jeśli nie składasz PIT-28, zostawiasz puste. Przed wpisaniem sprawdź, czy rodzaj Twoich odliczeń w ogóle może być wykazany w PIT-28 (nie wszystkie pozycje z pola 29 nadają się do PIT-28). Kwota w polu 30 powinna być poparta dokumentami (faktury, zaświadczenia, potwierdzenia przelewów); zapis ten pomniejszy Twój podatek wyliczony w PIT-28. Pamiętaj: suma pól 30 i 31 nie może przekroczyć pola 29.

31

W tym polu wpisujesz część odliczenia (z pola 29), którą zamierzasz odjąć bezpośrednio od podatku w zeznaniu na zasadach ogólnych (PIT-36 lub PIT-37). Jeżeli część odliczenia trafiła już do PIT-28 (pole 30), to pole 31 powinno zawierać pozostałą część tak, żeby 30 + 31 = 29. Kwota z pola 31 zmniejszy bezpośrednio należny podatek w PIT-36/37 — dlatego dokładność i dokumentacja są kluczowe. Jeśli składasz zeznanie wspólne małżonków, pamiętaj, że odliczenie wykazuje się we wspólnym formularzu zgodnie z zasadami wspólnego rozliczenia.

32

Pole 32 wypełniają tylko małżonkowie składający odrębne PIT-28, którzy postanowili podzielić między siebie kwotę z pola 30. Wpisujesz tu część tej kwoty, którą sam (jako podatnik) uwzględnisz w swoim odrębnym PIT-28. Podział powinien być uzgodniony i najlepiej udokumentowany (np. proporcja wpłat, przelewy), bo urząd może poprosić o wyjaśnienia. Suma pól 32 i 33 musi dokładnie odpowiadać wartości w polu 30. Jeśli nie dzielicie odliczenia (np. rozliczacie się wspólnie), pole 32 pozostaje puste.

33

Analogicznie do pola 32 — tutaj wpisuje drugą część kwoty z pola 30, przypisaną do małżonka rozliczającego się oddzielnie w PIT-28. Kwota powinna wynikać z porozumienia małżonków i być poparta dowodami (przelewy, potwierdzenia wpłat). Razem pola 32 + 33 = pole 30 — każda rozbieżność spowoduje niespójność formularza i może wymagać korekty. Jeśli rozliczacie się wspólnie lub nie macie podziału, pole pozostaw puste.

34

Pole 34 stosujesz, gdy małżonkowie składają odrębne zeznania PIT-36 lub PIT-37 i dzielą między siebie kwotę z pola 31; wpisujesz część, którą Ty jako pierwszy małżonek wykorzystasz w swoim zeznaniu. Ustalony podział powinien odzwierciedlać faktyczny udział w ponoszeniu wydatków (np. rozkład wpłat na kredyt) i być udokumentowany. Suma pól 34 i 35 musi równać się polu 31 — to warunek spójności. Przy rozliczeniu wspólnym pola 34-35 nie stosuje się.

35

To pole uzupełnia drugi małżonek — wpisuje tu swoją część odliczenia, przypadającą z pola 31, jeśli oboje składają oddzielne PIT-36/PIT-37. Podział powinien być logiczny i udokumentowany (np. dowody wpłat, oświadczenie o podziale). Razem pola 34 + 35 = pole 31; niezgodność będzie podstawą do korekty. Jeśli macie wspólne rozliczenie, pole 35 pozostaje puste.